“Who are you? What have you done, what have you done?”, klinkt er vanaf de bestuurdersstoel. Met een angstige blik in zijn ogen kijkt de Sri Lankaanse taxichauffeur mij vanuit zijn achteruitkijkspiegel aan. Ik zit alleen op de achterbank en denk hetzelfde over hem: “What have YOU done?”. Dan wordt onze taxi gedwongen om op de vluchtstrook van de snelweg te stoppen. Voor en achter ons stoppen groene voertuigen van de militaire politie. Met getrokken automatische wapens springen de militairen uit de voertuigen en gebaren ons uit te stappen. Er ging geen moment door mij heen om niet te gehoorzamen. “Hand over your papers, slowly!”, roept een militair nadat ik met mijn handen in de lucht was uitgestapt. Gelukkig had ik mijn paspoort nog in mijn kontzak zitten, omdat ik net was geland op de internationale luchthaven van Sri Lanka. Bevend geef ik mijn paspoort aan de militair. Hij kijkt er naar en beveelt: “Sit down on your knees with your hands on your head, next to the cab driver”. Terwijl ik daar in de berm van de snelweg zit, zie ik vanuit mijn ooghoeken dat mijn koffer en tas geopend worden. Alles wordt ondersteboven gekeerd en grondig doorzocht. Op dat moment razen er allerlei gedachten door mijn hoofd. “Als er maar niets in mijn koffer is gestopt…”



“All clear!”, roept een van de militairen. “You can stand up now.”, zegt de militair die naast mij staat. “We’re sorry, we’ve received false information regarding your stay in Colombo. Are you OK?” Ik knik ‘ja’. Mijn koffer wordt dichtgedaan en weer in de achterbak geplaatst. Ik krijg mijn paspoort terug en stap samen met de chauffeur terug in de taxi. De militaire politie maakt de linkerbaan van de snelweg vrij zodat wij veilig kunnen invoegen.

De schrik zat er nog goed in terwijl de taxi zijn weg vervolgt naar mijn hotel. De taxichauffeur vertelt dit nog nooit meegemaakt te hebben, maar vertelt mij ook dat mijn hotel, het ‘Shangri-La Colombo’, midden in de wijk zit waar ook alle ministeries zich bevinden. Iets had hen doen besluiten om mij als een ‘potentieel gevaar’ aan te merken. Kan je het je voorstellen? Opgelucht kom ik aan bij mijn hotel en mocht mij gelijk klaarmaken voor een kennismakingsdiner met mijn ‘trainees’ voor de komende twee dagen.

Het was begin december 2010, toen ik door onze klant Wolters Kluwer werd gevraagd om aanstaand weekend een training van ons redactioneel-systeem te geven aan een internationaal gezelschap van uitgevers tijdens hun werkbezoek in Sri Lanka. Ik gaf toen, als Creative Director bij prepress-studio Colorscan, regelmatig trainingen aan redactieteams van verschillende uitgeverijen, maar meestal gewoon vanuit ons kantoor in Voorhout. Met behulp van de software, die wij als SaaS-oplossing aanboden, konden wij maar liefst 50% tot 70% besparen op het primaire redactieproces. Een gegronde reden voor Wolters Kluwer om onze software en werkwijze te presenteren aan hun internationale collega’s.

Direct na het verzoek boekte ik een ticket naar Sri Lanka en vroeg een spoedvisum aan. Helaas was het toen niet mogelijk om op zo’n korte termijn een zakenvisum aan te vragen, dus dan maar een toeristenvisum. Zonder dat ik het besefte, maakte dat besluit mijn bezoek verdacht. Want toen ik bij de paspoortcontrole op de internationale luchthaven van Sri Lanka gevraagd werd of ik voor ‘business or pleasure’ het land bezocht, antwoordde ik ‘pleasure’. Omdat ik niet het juiste visum had. “Just for 3 days?, why so short?”, vroeg de douanebeambte mij nog. “I just visited Dubai (waar ik vandaan vloog) for business and I always wanted to visit Sri Lanka. So my boss treated me this short holiday”, loog ik. “Stay longer next time, enjoy your short stay!”, antwoordde de douanebeambte. Ik verliet opgelucht de luchthaven, niet bewust van de kettingreactie die deze korte conversatie veroorzaakte.

Bijna 12 jaar later is het haast ondenkbaar dat je nog voor zo’n training de wereld overvliegt. De gemiddelde internetsnelheid is wereldwijd van 10 Mbit/s in 2010 naar ruim 100 Mbit/s toegenomen. En men is, mede door de coronacrisis, niet meer onbekend met online video calls.

Zo dacht onze klant ‘Stichting OuderWijzer’ er ook over. OuderWijzer helpt aanstaande ouders zich voor te bereiden, maar ook te ondersteunen ‘tijdens’ het ouderschap. Dit doen zij door fysieke bijeenkomsten te organiseren voor aanstaande én jonge ouders uit dezelfde regio. Alleen behelst het organiseren van deze fysieke bijeenkomsten nogal wat. Plus het feit dat het erg lastig is om met deze fysieke bijeenkomsten een landelijke dekking te krijgen. “Who you’re gonna call? Ghostb… Digital Chefs!” In opdracht van OuderWijzer hebben wij een native app ontwikkeld waarmee je online, zonder een trainer, een zelfsturende training/bijeenkomst kan volgen met mensen uit dezelfde regio. De app biedt onder andere functionaliteiten zoals ook Mentimeter of Kahoot doet, maar dan inclusief een video-integratie. Zodat de deelnemers elkaar kunnen zien en de onderwerpen als groep bespreken. Alle feedback van de opdrachten wordt verzameld om de bijeenkomsten nog beter te maken. Sterk staaltje software-ontwikkeling als je het mij vraagt. 😉


De door Digital Chefs ontwikkelde OuderWijzer app.

Ook op zoek naar een hybride vorm om een training te organiseren of een andere technische uitdaging op het gebied van leren & ontwikkelen? Je weet wie je moet bellen en laat ons je de digitale wereld der onbegrensde mogelijkheden ontdekken. Geen visum nodig!

Remco van den Hout
Eigenaar / Managing Director
Digital Chefs | Learning Technologies
 
📬 Wekelijks mijn (sterke) verhalen, tips en verrassende inzichten over Learning & Development in je mail? Abonneer je dan op "Aan tafel!" via deze link: https://digitalchefs.nl/aantafel