Het is april. Ik loop samen met een vriendin in New York City. Wandelend door een straat, met prachtige victoriaanse huizen. Trappen voor de huizen die uitnodigen tot een gesprek met passanten. Tussen een van deze huizen ligt Serendipity verscholen. Een klein maar bijzonder eethuisje, waar je een, om niet te zeggen dé, overheerlijke 'frozen hot chocolate' kunt nuttigen. Je verwacht een warme choco maar proeft heerlijk ijs. Een onverwachte, aangename plek, Serendipity...

Deze week keek ik naar een interview van David Letterman waar Obama te gast was (in 2015 was hij ook al eens te gast). Genietend van een wijntje luisterde ik naar de woorden van Barack Obama. Bijna aan het eind van het interview zegt hij het volgende: "One of the things I'm always surprised by is when I see people who have been successful in business or entertainment or politics, and they're absolutely convinced that it's all because they were so smart. And I'm always saying, well, I worked hard, and I've got some talent, but there are a lot of hardworking, talented people out there. There was this element of chance to it – this element of serendipity. And I wonder whether you feel that sometimes?"  En daar is het prachtige woord weer: Serendipity, the art of making happy discoveries, or finding the unexpectedly pleasant by chance or sagacity.



Het woord laat me niet los. De mooiste en belangrijkste ontdekkingen worden gedaan op momenten dat men er niet naar op zoek was (de ontdekking van röntgenstralen, ontdekking van penicilline, het Post-it geeltje). Ontdekkingen op basis van toeval en scherpzinnigheid. Scherpzinnigheid...je moet er dus wel open voor staan. Het laten 'ontstaan' van serendipity betekent dat je een volgende stap neemt. Je voelt aan alles dat je iets magisch in handen krijgt. Je kunt en wilt het niet laten gaan. Je gaat aan de slag, onderzoeken, op pad. Ik denk dat Serendipity je niet overkomt, maar een samenloop is van iets waar je mee bezig bent. Door gefocust bezig te zijn met iets wat je graag wilt, heb je misschien onbewust voelsprieten. Voor woorden, beelden en mensen die verband hebben met dat waar je mee bezig bent. Als het in je hoofd even rustig is, of je bent met iets anders bezig, zie je iets waardoor je energie gaat stromen en je weer verder kan. Door naast gefocust te zijn op wat je wilt bereiken, kan het misschien juist heel goed zijn (nieuwe) mensen op te zoeken, naar een lezing te gaan, een wandeling te maken of gewoon, lekker voor je uit te staren en luisteren naar goede muziek.

Deze week heb ik met een collega een aantal willekeurige studenten gesproken binnen de faculteit van Educatie. We halen verhalen op door middel van Storytelling. Af en toe plannen we een moment in en gaan met pen en papier op pad. We zijn benieuwd naar verhalen over 'de student als partner'. We vinden het waardevol om deze verhalen te horen, zodat we ervan kunnen leren. Naast dat we naar hele mooie verhalen hebben mogen luisteren, was er iets anders dat opviel. De studenten vonden het oprecht fijn dat zij ook op déze manier werden aangesproken. Dat ze, ook via déze weg, gezien en gehoord werden. Zomaar, zonder afspraak of vraag vanuit hen. Ons brengt het dichter bij de essentie van ons onderwijs; horen hoeveel (levens)wijsheid studenten bij zich dragen en hoe mooi zij hun eigen behoeftes en persoonlijke ontwikkeling kunnen weergeven. Dit is goed om te doen. Niet alleen voor de verhalen, maar nog meer om de verbinding. Onze Serendipity...



De vraag van Obama geef ik graag aan je mee: "And I wonder whether you feel that sometimes?". Heb jij de rust, en ben je ontvankelijk voor die mooie momenten? Laat je Serendipity niet zomaar voorbij gaan, maar zie/ voel jij het, zomaar op een dag? Ik nodig je uit om ze hier te delen.

Christel Vissers is bij HAN Opleidingskunde verantwoordelijk voor het Praktijkbureau en Studio L&D Opleidingskunde.